3 กาล : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 2 / 7

…ญก้าวหน้าทับทวีขึ้นไป สำหรับพระภิกษุแล้ว ปกติเมื่อจะบริโภคใช้สอยปัจจัย 4 ท่านจะมีวิธีในการพิจารณาใน 3 กาล ด้วยกัน คือ ก่อนจะใช้ ขณะที่ใช้ และหลังจากใช้ไปแล้ว ซึ่งพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) เคยแสดงพระธรรม …

…์ โดยใจควรหยุด นิ่ง และพินิจพิจารณา ปัจจัย 4 คือ อาหาร หนังสือ และเสนาสนะ ซึ่งเมื่อใช้ต้องพิจารณาใน 3 กาล รวมทั้งศึกษาแนวทางและความแตกต่างของปัจจัย 4 เพื่อฝึกจิตให้ได้รับผลลัพธ์ที่ดี โดยเฉพาะอาหารที่ควบคุม…

7.1 ธรรมที่ชื่อว่า “กาลัญญู” บทที่ 7 ขั้นตอนที่ 5 กาลัญญู จากการศึกษาธัมมัญญูสูตรทั้ง 4 ขั้นตอนที่ผ่านมา พอจะทำให้เห็นวิธีการฝึกที่พระสัมมาสัมพุทธ เจ้าทรงแนะนำได้ว่า พระภิกษุต้องมีความรู้และความเข้าใจ

บทนี้กล่าวถึงการฝึกฝนและเข้าใจในธรรมที่เรียกว่า กาลัญญู ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนให้พระภิกษุรู้จักการบริหารเวลาอย่างเหมาะสม เพื่อพัฒนาคุณธรรมและการฝึกฝนตนเอง โดยนำกิจกรรมการเรียน การสอบถาม การประก

๙๔ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ กาล บท วจนะ บุรุษ ธาตุ วาจก ปัจจัย ครบทั้ง ๔ ประการ พูดอีกทีก็คือว่า ต้องให้ศัพท์นั้นๆ ผ่านโรงงานเข้าเครื่องปรุงเสีย ก่อน จึงค่อยน่าออกมาใช้นั่นเอง และเข้าโรงงานไหนม

เนื้อหาเกี่ยวกับการแปลไทยเป็นมคธ โดยเน้นถึงความสำคัญของการใช้ไวยากรณ์และการสร้างความสัมพันธ์ในประโยคอย่างถูกต้อง ผู้เขียนได้ชี้ให้เห็นถึงความจำเป็นในการปรับใช้ศัพท์ต่างๆ ตามหลักที่จะทำให้การสื่อสารชัด

ปุ จ ฉ า - วิ สั ช น า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย กาล ๔ นี้ อันบุคคลบำเพ็ญโดย ชอบ เปลี่ยนแปลงโดยชอบ ย่อมจะยังบุคคลให้ถึงความสิ้น อาสวะโดยลำดับ กาล ๔ คือ ฟังธรรมตามกาล ๑ สนทนา ธรรมตามกาล ๑ ทำสมถะตามกาล ๑ ทำวิ

ธรรมะเพื่อประช ปุจฉา-วิสัชนา ៤២៩ การเจริญสมาธิภาวนาเป็นทางมาแห่งมหากุศล และ เป็นทางลัดของการสร้างบารมี เพื่อมุ่งตรงสู่ที่สุดแห่งธรรม ทุกครั้งที่เราได้เจริญสมาธิภาวนา นำใจมาหยุดนิ่งที่ศูนย์กลาง กายฐานท

การเจริญสมาธิภาวนาเป็นเครื่องมือที่นำไปสู่ความบริสุทธิ์ของจิตใจ ซึ่งนำมาซึ่งความสุขอันยั่งยืน การทำสมาธิช่วยขจัดกิเลสและอาสวะ ช่วยให้เข้าถึงพระธรรมกายในตัวเราโดยตรง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เสนอความสำคัญ

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 1 คำนำ วิธีแสดงไวยากรณ์ของตันติภาษา (ภาษามีแบบแผน] นั้น นักปราชญ์ทั้งหลายได้จัดไว้เป็นหมวดหมู่ละม้ายคล้ายคลึงกัน จนให้ สันนิษฐานได้ว่า ภาษาเหล่านี้คงจ

หนังสือเล่มนี้นำเสนอวิธีการแสดงไวยากรณ์ของตันติภาษา โดยเฉพาะการศึกษาไวยากรณ์บาลีซึ่งจัดอยู่ใน 4 หมวด ได้แก่ อักขรวิธี สนธิ นาม และกิริยาศัพท์ นอกจากนี้ยังเปรียบเทียบกับไวยากรณ์ของภาษาสันสกฤตและอังกฤษ

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถโยชนา (ทุติโย ภาโค) - หน้าที่ 158 อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา หน้า 158 [๒๐๗] อภิญญาชวนสฺส อารมฺมณวิภาโค กถนฺติ อาห วิภาโคติอาทิ ฯ เอตฺถ อภิญญาชวเน วิภาโค ปน อารม

เอกสารนี้พูดถึงอภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา โดยเน้นไปที่การวิเคราะห์ประเภทของวิภาโค รวมถึงการอธิบายในบริบทของอารมณ์และอภิญญา โดยมีการกล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างอารมณ์กับความเข้าใจทางธรรมชาติของชีวิต เช่น การบ

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถโยชนา (ทุติโย ภาโค) - หน้าที่ 481 ปญฺจมปริจเฉทตฺถโยชนา หน้า 481 หิ สจจ์ อปาเยสุ กมุม...มาณ กสฺมา ตตฺถ อย่าเยสุ นิพฺพตฺตานํ สตฺตานํ กมฺม ยาว ยตฺตก์ กาล น ข

บทความนี้กล่าวถึงแนวคิดและความสำคัญของอภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา รวมถึงความเชื่อมโยงกับการดำเนินชีวิตในสังคม โดยมีการวิเคราะห์แนวทางและกลยุทธ์ต่าง ๆ ที่นำมาใช้ในบริบทของปัญหาที่ซับซ้อน ความสัมพันธ์ร

ประโยคส - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถโยชนา (ทุติโย ภาโค) - หน้าที่ 659 ปญฺจมปริจเฉทตฺถโยชนา หน้า 659 วุตตตตา ฯ อฏฐกถายญจ อิตถี จ...พรหมปาริสัชชาน สหพย อุปปชฺชติ น มหาพฺรหฺมนฺติ เอตตกเมว วุตต

เอกสารนี้วิเคราะห์การตีความและหลักการในการใช้อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยาในพระพุทธศาสนา โดยกล่าวถึงบทบาทของพระมหาพรหมานและการใช้ภาษาในเชิงอภิธมฺม มันนำเสนอความเข้าใจและข้อคิดเห็นเกี่ยวกับการเข้าใจคำศัพท์ในบริ

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 129 อรรถว่า ยินดี คือพอใจของสัตว์ทั้งหลาย ฯ อารมณ์คือรสนั้น เพราะ เหตุนั้น จึงชื่อว่ารสารมณ์ ฯ ที่ชื่อว่าโผฏฐัพพะ เพราะอรรถว่า อัน สัตว

เนื้อหานี้พูดถึงการวิเคราะห์อารมณ์ต่างๆ ในอภิธัมมัตถสังคหบาลี โดยเฉพาะความเข้าใจในคำว่า ยินดี และโผฏฐัพพะ เพื่อเข้าใจในธรรมารมณ์ และการเป็นอยู่ภายใต้กาลต่างๆ เช่น พระนิพพาน และความหมายที่ถูกต้องของอาร

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 353 ในคัมภีร์ปัฏฐาน โดยประการทั้งปวง ฯ ๑ บรรดาบัญญัติ นามและรูปเหล่านั้น รูปธรรม ท่านเรียกว่า รูปขันธ์ ธรรมชาติ ๕ อย่าง คือ อรูปขันธ์ ๔

ในบทนี้กล่าวถึงการแยกประเภทของบัญญัติในอภิธัมมัตถสังคหบาลี โดยแบ่งออกเป็นสองประเภทหลักคือ ปัญญาปิยัตตาบัญญัติ และปัญญาปนโตบัญญัติ อย่างไรก็ตาม บัญญัติทั้งหลายสามารถเรียกได้ว่ามีอยู่ในสภาวะที่จิตต้องแส

ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 151 อาขยาต (๑๐๘) ศัพท์กล่าวกิริยา คือ ความทำ, เป็นต้นว่า ยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทำ พูด คิด, ชื่อว่า อาขยาต ในอาขยาตนั้น ท่านประกอ

เนื้อหาของเอกสารในส่วนของอาขยาตและวิภัตติในภาษาบาลี โดยอธิบายเกี่ยวกับศัพท์กล่าวกิริยาและการจำแนกแต่ละวิภัตติเพื่อเป็นเครื่องหมายรู้แสดงถึงกาล บท และวจนะ. เนื้อหาแบ่งออกเป็นหมวดต่าง ๆ และอธิบายถึงวิภั

ประโยค๑ - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 153 ๖. อชฺชตฺตนี ป. อี. อา. Q. ม. โอ." ตฺถ. เส. วห์. อุ อ." มหา. อ๋. มเท. ๓. ภวิสฺสนฺติ ป. สฺสติ. สฺสนฺติ. สฺสเต. สฺสนเต. ม. สฺสสิ.

เนื้อหาเล่มนี้กล่าวถึงหลักการของบาลีไวยากรณ์ในส่วนของวจีวิภาค โดยเน้นการแบ่งกาลที่เป็นประธาน เช่น กาลปัจจุบัน, กาลล่วงหน้า พร้อมตัวอย่างการใช้ในประโยคที่ชัดเจน. คุณสามารถศึกษาเชิงลึกบนเว็บไซต์ dmc.tv.

ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 203 วิภัตติ และ วาจก [วิภัตติ] (๑๓๕) วิภัตติแห่งกิริยากิตก์นั้น ไม่มีแผนกหนึ่งเหมือนวิภัตติ อาขยาต, ใช้วิภัตตินาม. ถ้านามศัพท์เป็นวิภ

บทเรียนนี้เกี่ยวกับวิภัตติแห่งกิริยากิตก์ที่ไม่มีการแบ่งประเภทตรงข้ามกับวิภัตติอาขยาต และคำอธิบายเกี่ยวกับการแบ่งกาลเป็นสองประเภท ได้แก่ ปัจจุบันและอดีต โดยปัจจุบันยังแบ่งได้อีกเป็นปัจจุบันแท้และปัจจุ

ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วากยสัมพันธ์ - หน้าที่ 232 ภควตา สิคาลกสฺส คหปติปุตตสฺส ธมฺม เทเสนฺเตน "อิเมหิ โข คหปติปุตฺต ปญฺจติ ฐเนหิ ปุตเตน ปรตฺถิมา ทิสา มาตาปิตโร ปัจจุปฏฐิตา ปญฺจติ ฐเนหิ ปุตต์ อนุกมฺปนฺต

บทความนี้นำเสนอหลักการของบาลีไวยากรณ์และวากยสัมพันธ์ โดยมุ่งเน้นการอธิบายบทประโยคและใช้งานศาสตร์ในการสื่อสารในภาษาไทย รวมทั้งมีการอ้างอิงถึงตำราและเนื้อหาจากคัมภีร์ต่าง ๆ เพื่อเสริมความเข้าใจในการใช้ภ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสุล (ทุติโย ภาโค) - หน้าที่ 117 พฺรหฺมวิหารนิทเทโส ปุน ตเถว ปโรทิ ฯ เอเตนุปาเยน เถโร ตตฺเถว วสิตฺวา ตตฺเถว ปรินิพฺพายีติ ฯ เอว เมตตาวิหารี ภิกฺขุ อมนุสฺสานํ ปิโย

ในบทนี้พูดถึงการปฏิบัติเมตตาวิหารและผลของการมีเมตตาในจิตใจ การสร้างความสงบให้กับจิตใจโดยการระลึกถึงความรักและความปรารถนาดีต่อผู้อื่น พร้อมทั้งอธิบายความสำคัญของการพัฒนาจิตใจเพื่อให้เกิดความสุขที่แท้จร

ประโยค - วิภัชธรรมหรือปลก ดูด ค ตอนที่ 271 ปัจจัยโดยเป็นสหประชาปัจจัซึ่งกันและกัน จิตและเจตสิกธรรมทั้งหลาย เป็นปัจจัยโดยเป็นสหประชาปัจจัซึ่งมีองค์ประกอบ หลาย ธรรมรูปทั้งหลาย เป็นปัจจัยโดยเป็นสหประชาปั

บทนี้พูดถึงวิภัชธรรมและบทบาทของจิตและเจตสิกธรรมที่มีความสัมพันธ์และเชื่อมโยงกันอย่างลึกซึ้ง โดยกล่าวถึงอัญญญปัจจัซและนิสสัปัจจัซ ว่ามีการสนับสนุนกันในการทำงานร่วมกัน และอธิบายถึงการเข้าใจในธรรมที่ไม่จ

ประโยค ๑ - วิริยะมีการแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้าที่ 241 และ นัยเดียวกันนั้น กล่าว (วิจารณ์) ว่า "หากว่าอิเลส ทั้งหลายที่เป็นอนาคต ไชร ถ้ากระนั้น ก็ชื่อว่าสิ่งที่ยิ่งไม่เกิด สิ่งที่ยิ่งไม่ ผลิด ละสิ

เนื้อหานี้เผยแพร่แนวคิดเกี่ยวกับสถานภาพของกิเลสในปัจจุบันและอนาคต แม้ว่ากิเลสที่ดำรงอยู่จะสามารถมองเห็นการหยุดยั้งจากความปรารถนา โทสะ ความหลง และอื่นๆ แต่ก็มีการตั้งคำถามเกี่ยวกับการตรัสรู้ธรรมที่อาจไ

ประโยค - อธิบายบา้ล ไว้อย่าง - หน้า ที่ 5 วณะ บูรณ ธาตุ วาจา ปัจฉัย เครื่องปรุงทั้ง ๔ นี้แต่ละอย่างย่อมมีหน้าที่ที่จะต้องทำตาม ส่วนไม่สนับสนุปะกัน ส่วนไหนมีหน้าที่อย่างไร จะได้กล่าวต่อไปในแผนกัน ๆ จั

ในเนื้อหานี้ได้อธิบายเกี่ยวกับเครื่องปรุงทั้ง 4 ประการ ได้แก่ วิวัตติ ธาตุ ปัจฉัย และอีกทั้ง กาล บุภ วานะ บูรณะ ซึ่งมีหน้าที่สำคัญในการทำงานร่วมกันและไม่สามารถขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้ เพื่อให้เกิดความเป็

ประโยค - อธิบายลำไวยากรณ์ อำเภอขาด - หน้าที่ 14 ใหญ่ มี ๓ คือ :- ๑. ปัจจุบันกา ๒. อดีตกาล ๓. อนาคตกาล เมื่อจำแนกให้ละเอียดออกไปโดยผลสกล็มี ๓ กาล คือ :- ปัจจุบันกา แบ่งออกเป็น ๓ คือ :- ๑. ปัจจุบันแท้

บทความนี้เสนอการอธิบายลำไวยากรณ์ที่สำคัญในภาษาไทย โดยแบ่งออกเป็น ๓ กาล ได้แก่ ปัจจุบันกา, อดีตกาล และอนาคตกาล การจำแนกปัจจุบันกามาเป็นประเภทย่อย การทำความเข้าใจกานหมายของแต่ละประเภท เพื่อการเรียนรู้ที